N 50-32-235 E 023-11-266
N 50-32-13-6 E 023-11-16-7
Wyżynny bór jodłowy mieszany. Jodeł w Polsce wiele zarówno na nizinach jak i w górach, ale wyżynne bory jodłowe nie są już taką codziennością, jak spotykało się je w poprzednich epokach.
Z łaciny nazywane są Abietetum polonicum, a polonicum dlatego, że jej centrum występowania jest w południowo-wschodniej Polsce, ale nazwa miała być zmieniona. Ażeby bór wyżynny jodłowy był sobą musi tam w zdecydowany sposób dominować jodła, która na dodatek dynamicznie się rozwija z zasiewów naturalnych. W drzewostanie mogą istnieć domieszki gatunków drzew z lasów grądowych i górskich, a nawet sosny, która często była wprowadzana sztucznie. Ważne jednak, żeby w runie znajdowała się duża ilość paproci i widłak jałowcowaty. Ten typ zbiorowiska leśnego lubi zajmować gleby gliniaste, a czasem nawet piaszczyste.
Teren zdominowany przez jodłę charakteryzuje się dobrą stabilizacją termiczną i wilgotności. Śnieg dłużej tu topnieje, wiatr słabiej tu wieje, deszcz dłużej spływa na dno lasu, temperatura latem dłużej jest chłodna, a nigdy nie będzie tu dotkliwego upału. Gęsta jedlina jest często miejscem ukrywania się większej zwierzyny, która nie ucieka stąd w spektakularny sposób, a raczej za wczasu wycofuje się z miejsca zagrożenia i często na niewielkie odległości. W takich lasach często dziki wychowują młode, wilki kopią nory, rysie odpoczywają w ciągu dnia.
Jeśli chcesz mieć najlepsze wrażenia z tego lasu, przyjdź wcześnie rano lub tuż po burzy, kiedy w świetle słońca unosi się mgła odbijająca promienie słońca. Stań na skraju takiego lasu wrześniowym wieczorem, by wystraszyć się rykowiska, ale dla bezpieczeństwa w sposób widoczny dla myśliwych. Przyjedź w słoneczny dzień po śnieżycy, by zobaczyć coraz rzadsze krajobrazy tzw. prawdziwej zimy leniwie zalegującej i cieknącej z każdej jodłowej gałązki. Obserwuj z daleka tańczący las w czasie mocnych wichur.
Słynna Puszcza Jodłowa z twórczości Żeromskiego jest już raczej legendą w stosunku do jej pierwotnej powierzchni. Tu na Roztoczu mimo, że również uszczuplona, populacja jodły jest na tyle silna, by tworzyć rozległe i stare drzewostany. Na dodatek w ostatnim czasie miejscowe Nadleśnictwa starają się o odtworzenie przynajmniej części dawnych drzewostanów, można mieć zatem nadzieję, że jodła roztoczańska przetrwa.
