PROMOCJA BIBLIOTEKI KLASZTORNEJ nr 57
Jak w każdej audycji, tak i dzisiaj, chcę zachęcić ... do przeczytania kilku książek z Biblioteki Klasztornej O.O. Dominikanów w Tarnobrzegu.
Jako pierwszą przedstawiam książkę Gilberto Frigo pt. „Katechizm życia konsekrowanego”. Jeśli nauczanie na temat życia konsekrowanego, profesji zakonnej i ślubów ma być dziś owocne i życiowe,
całkowicie zgodne z wymogami współczesnego społeczeństwa, nie można w nim pominąć rozległej wiedzy, prowadzącej życie konsekrowane i jego różne składniki do najbardziej ożywczych źródeł inspiracji biblijnej oraz wartości teologicznych i eklezjalnych. Konsekrowani to wierni, którzy przynależą do stanu duchownego lub świeckiego i są powołani przez Boga, aby wykorzystywać szczególny dar profesji rad ewangelicznych w Kościele i pomagać, każdy na swój sposób, w jego zbawczym posłannictwie, będąc włączonym do jakiegoś „instytutu życia konsekrowanego”. „Stan życia konsekrowanego nie jest ze swej natury ani klerycki, ani laicki”, a zakonnicy mogą być zarówno duchownymi, jak i świeckimi. Natomiast konsekracja kapłańska jest właściwa szafarzom. Dzięki niej na mocy święceń otrzymują oni władzę pozwalającą im na wykonywanie pewnych świętych czynności na rzecz wiernych. Ta posługa „jest kapłańską w tym sensie, że uobecnia posługę Chrystusa” poprzez głoszenie Ewangelii, przewodniczenie wspólnocie chrześcijańskiej, odpuszczanie grzechów, „celebrację eucharystyczną, gdzie w szczególny sposób staje się obecna jedyna ofiara Chrystusa”. Zachęcam do przeczytania tej interesującej książki Gilberto Frigo pt. „Katechizm życia konsekrowanego”.
Na drugim miejscu polecam książkę bp Wacława Świerzawskiego pt. „Nazwałem Was przyjaciółmi moimi. Sakrament kapłaństwa”. Kapłan Jezusa Chrystusa „z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany”. Sam więc musi znać swoją tożsamość, ale prawdę kapłana muszą znać także ci, wśród których spełnia on posłannictwo Chrystusa. Kościół zrodził się na krzyżu i żyje dynamiką zmartwychwstania. Ustanowiony przez Chrystusa w Wieczerniku sakrament Eucharystii służy budowaniu Kościoła, zaś ustanowione wtedy kapłaństwo – Eucharystii przede wszystkim. Posługa kapłańska jest apostolską posługą zmartwychwstaniu dokonywaną przez składanie z Chrystusem ofiary. To muszą poznawać coraz głębiej kapłani i gromadzeni przez nich w jedno – w Kościół – ludzie. Kapłan Jezusa Chrystusa żyje w napawającej lękiem, ale też przepełniającej szczęściem bliskości Boga. Książka jest orędziem kierowanym wprost do młodych chłopców i dziewcząt z przynaglającym wołaniem, by weszli na drogę Chrystusowej posługi, gdzie otrzymają największą nagrodę, gdy usłyszą z ust Pana słowa wypowiedziane do Apostołów: „nazwałem Was przyjaciółmi moimi”.
Polecam tę ciekawą książkę bp Wacława Świerzawskiego pt. „Nazwałem Was przyjaciółmi moimi. Sakrament kapłaństwa”.
Uwagę czytelnika chciałabym zwrócić na książkę Josepha Ratzingera Benedykta XVI pt. „Nauczać i zgłębiać Bożą miłość. Kapłaństwo”. Kiedy mówimy o „kapłaństwie”, myśli spontanicznie biegną ku wielu wzorowym kapłanom, których spotkaliśmy na drodze naszego powołania i którzy naznaczyli naszą drogę wiary. Ich jaśniejące świadectwo jest latarnią, która ukazuje naszym oczom to szlachetne powołanie, do jakiego zostaliśmy wezwani bez naszych zasług i na które staramy się codziennie odpowiadać pomimo naszej kruchości. To właśnie światło, jakie emanuje z ich wzoru, pochodzi od życia i Osoby Jezusa Chrystusa. Owi kapłani – jako Jego świadkowie- odsyłają do Niego. Nie możemy bowiem myśleć o kapłaństwie Nowego Przymierza bez odniesienia do Pana Jezusa, do Tego, który nam go udzielił jako Najwyższy Kapłan „miłosierny i wierny”, oraz do dni, kiedy ten dar wypłynął z Jego Serca.
Po mrocznych dniach Męki, wieczorem w dniu Paschy, kiedy uczniowie, pełni bojaźni, zamknęli drzwi w miejscu, gdzie przebywali, zmartwychwstały Pan zjawia się i zatrzymuje pośród nich. Daje się poznać, pokazując im ręce i bok z przemienionymi ranami Ukrzyżowanego. Wśród uczniów odradza się nadzieja, a ich rozpacz zmienia się w radość. Byli niejako otumanieni, bliscy końca, a teraz odżywają. Spojrzenie i słowa Jezusa – zanim zasiądzie na prawicy Ojca – podnoszą ich i rozsyłają na cały świat, aby wszystkim narodom głosili to, czego ich nauczył, udzielając chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
To właśnie spojrzenie i słowa Jezusa są niewyczerpanym źródłem tożsamości kapłańskiej, która prowadzi poza pustynie wszelkich kryzysów, ku ziemi obiecanej Jego Królestwa. Chcemy zawsze czerpać z tego spojrzenia i z tych słów; stąd bowiem możemy zawsze, pomimo wszelkich porażek, zaczynać od nowa.
Warto zapoznać się z tą niezwykłą książką Josepha Ratzingera Benedykta XVI pt. „ Nauczać i zgłębiać Bożą miłość. Kapłaństwo”.
Zachęcam do przeczytania tych wspaniałych książek, których tytuły jeszcze raz przypomnę. Są to książki: Gilberto Frigo pt. „ Katechizm życia konsekrowanego”, bp Wacława Świerzawskiego pt. „Nazwałem Was przyjaciółmi moimi. Sakrament kapłaństwa”, Josepha Ratzingera Benedykta XVI pt. „Nauczać i zgłębiać Bożą miłość. Kapłaństwo”.
Myślę, że ... jest wielu takich, którzy nie odwiedzili jeszcze Biblioteki Klasztornej O.O. Dominikanów w Tarnobrzegu. Informuję, że mieści się ona w Domu Katechetycznym i jest czynna w środy od godz. 15:30 do 18:00.
Serdecznie zapraszamy !
Tarnobrzeg 5.05.2018 r. s. Małgorzata OPs
