Cyta z serii przewodników Sobowca:

Wierzba głowiasta nie jest osobnym gatunkiem, ale jedynie formą drzewa uzyskaną w wyniku specyficznego przycinania, nazywana jest także wierzbą głowienką, główką. Powstaje na skutek ścięcia pnia na wysokości zwykle 3-7 metrów po czym niepowstrzymana żywotność rodzaju wierzba (Salix) czyni z drzewa osobnika, który goj

ąc swoje rany po cięciu tworzy charakterystyczne zaokrąglenia wierzchołkowe, z których z pąków śpiących wyrastają równomiernie liczne niemal identyczne pędy szybko zamieniające się w konary. Kolejne przycięcie po 2-5 latach nie zabija drzewa, a powoduje następne przyrosty skośne. Drzewo przycinane w ten sposób jest kalekie, ale może funkcjonować i rozmnażać się. Zabieg ten wypracowali prawdopodobnie Polacy znajdujący się pod zaborami, kiedy to zdarzały się całkowite zakazy ścinania drzew mające na celu wyniszczenie gospodarcze, a jednak trzeba było dysponować jakimkolwiek opałem na zimę. W związku z tym do dzisiaj drzewa nie muszą być wycinane, żeby dały stosunkowo dużą ilość opału bądź miękkiego drewna na plecione płoty. Zwykle przycina się wierzby białe.