Cytat z serii przewodników przyrodniczo-turystycznych Sobowca:
Paszkot zgodnie z faktem uważany jest za największego naszego drozda, a spokrewniony jest m.in. ze śpiewakiem, kosem, kwiczołem, a także nieco rzadszym droździkiem. Jego rozmiary mylnie podaje się jako pierwszą cechę odróżniającą go od innych drozdów. Nie przesadzałbym jednak z jej przydatnością dla osób niewprawionych w obserwacji ptaków.
Bardziej wymowne jest to, że jest krępy i w locie bardziej przypomina kulkę niż np. śpiewak bądź kwiczoł, bo tak na prawdę nie mając odniesienia jakiegokolwiek sprzed choćby miesiąca różnica wielkości niedoświadczonemu obserwatorowi nic nie da jeżeli ptaki różnią się 3-4 centymetrami, a lecą z prędkością 40 czy 60 km/h. Ponadto u paszkota w czasie lotu migoczą jasne pokrywy podskrzydłowe, kiedy fruwającego obserwuje się od tyłu. Większość drozdów w czasie spłoszenia jeżeli nie jest sama emituje jakąś formę alarmu i o ile kwiczoł faktycznie skwierczy o tyle paszkot ma głos bardziej terkoczący, kos z kolei alarmuje jak gdyby ktoś nerwowo dmuchał w piszczałkę dla dzieci. W bardziej bezpośredniej obserwacji zwłaszcza w okresie wędrówek możesz spotkać mieszane stada drozdowatych z jednym nieznacznie wyższym to właśnie może być Turdus viscivorus, który czasem podróżuje w towarzystwie krewniaków. Jeżeli obserwacja trwa dłużej przyjrzyj się spodniej części upierzenia, w której paszkot ma ciemne plamki bardziej łezkowate i okrągłe od innych drozdów, a ich tło jest nasycone beżem.
Dieta paszkota jak u innych drozdów to latem owady, a zimą owoce zwłaszcza jagodowe, z których szczególnie preferuje jemiołę stając się jej siewcą. Jesienią odwiedza czasem przyleśne karmniki. Jako środowisko często wybiera wysokie drzewostany leśne oraz ich skraje zwłaszcza o charakterze borowatym. Dawniej polowano na paszkota i kwiczoła jako przysmaki ornitologiczne, a obecnie jest pod ochroną i chociaż spotykany powszechnie w całym kraju to jednak jest nieliczny. Wczesną wiosną zaczyna śpiewać w swoich stanowiskach melancholijnie podobnie do kosa.
