Cytat z serii przewodników turystyki przyrodniczej Sobowca:

Karp jest rybą żerującą na dnie w wodach stojących lub wolno-płynących. Jego ofiarami często padają małże, ślimaki i mniejsze zwierzęta wodne, ale też podwodne części roślin wydłubywane z dna. Z racji tego, że często musi się "mocować z pożywieniem" jest rybą bardzo silną, a przez to atrakcyjną wędkarsko ponieważ jest w stanie stawiać silny opór wędkarzowi często "urywając zestaw".

Drugim jego dostosowaniem do trybu życia jest wysuwana szczęka w postaci podobnej do ryja świni, która składając się sprzyja słabemu zahaczeniu o "zestaw wędkarski", nawet jeżeli karp nie miał zamiaru zjadać przynęty. Wówczas dochodzi do słabego zahaczenia i "spięcia się" (ucieczki ryby). Literatura nie jest zgodna co do tego czy karp występował naturalnie w polskich wodach, bo można znaleźć zarówno wzmianki o naturalnym zasięgu gatunku w Polsce jak i te o niemożliwości odbycia tarła (okresu godowego) karpia w naszych warunkach.

Niezależnie od tego wyraźnie widać różnice pomiędzy karpiami hodowlanymi, które nierzadko pozbawione są łusek a odmianą dziką nazywaną sazanem, która ma pełną dachówkowatą i twardą łuskę o zróżnicowanym zabarwieniu zależnym od pory roku i zbiornika. Płetwa grzbietowa tworzy postać proporcowatą przez większą wysokość od strony przedniej. Osiąga do metra długości i 30 km wagi, ale w naszych warunkach z reguły nie przekracza 10.

Kilku kilogramowe osobniki są atrakcyjnym łupem dla bielików i rybołowów, ale "stary karp" potrafi spowodować ponowne zanurzenie ptaka swoim szarpaniem się, czego inne ryby tkwiąc w szponach zwykle nie robią.