Cytat z serii przewodników przyrodniczo-turystycznych Sobowca:

Gąsiorek jest drapieżnikiem nieznacznie większym od wróbla. Najczęstszym miejscem obserwacji jest dojrzenie pojedynczego ptaka siedzącego na niskim krzewie, słupku lub drzewku w terenie otwartym lub na skraju lasu.

Jako miejsce lęgów wybiera sobie zarówno łąki nieraz na pograniczu podmokłych jak i suche nieużytki, i z powodzeniem wyprowadza lęgi nawet w krajobrazie ruderalnym, jeżeli tylko dysponuje wystarczającą bazą żerową w postaci owadów, niewielkich kręgowców, a także ślimaków czy dżdżownic po deszczu.

Z daleka możesz gąsiorka pomylić z ziarnojadem, które również przesiadują w podobnych stanowiskach np trznadlem lub potrzeszczem, ale one są nieco bardziej pochylone i słychać najczęściej głośny śpiew, a gąsiorek przyjmuje pozycje wyprostowaną. Pliszki są zdecydowanie szczuplejsze od gąsiorka i przesiadują niezbyt długo w jednym miejscu, a gąsiorek nieomal nie rusza się z miejsca. Czeka bowiem na potencjalne ofiary, które łowi zarówno w locie jaki na ziemi.

Samiec ma niebieskawy wierzch głowy i kuper, brązowe skrzydła z wierzchu, jasny spód, białe boki ogona oraz czarne końce sterówek i przepaskę na oczach zachodzącą aż na okolice ucha. Samica jest brązowawa z wierzchu, a od spodu jaśniejsza i poprzecznie prążkowana, młode natomiast podobne do samicy z prążkowaniem również na plecach. Wszystkim gąsiorkom w sylwetce zwłaszcza z mniejszych odległości wyraźnie zaznacza się mocny i gruby dziób drapieżnika.

Wszystkie dzierzby w tym również gąsiorek przejawiają tendencje do gromadzenia nietypowych zapasów w postaci ofiar nadzianych na kolce i ciernie krzewów. Robi to jednak niewielka część ptaków, prawdopodobnie uzależnione jest to od jakości sezonu lęgowego a bardziej zasobności w owady. Mogą zaistnieć dwie przykładowe sytuacje stymulujące odkładanie zapasów w jednej owadów jest bardzo mało lub w drugiej kiedy ofiary pojawiły się masowo, a ptaki nie nadążając zjadać, zostawiają je na później.