Cytat z serii przewodników przyrodniczo-turystycznych po dolinach rzecznych autora:

Sikora bogatka (Parus major) jest najpospolitszą polską sikorą, której powszechność ma swoje źródło w eurotypowości tego gatunku. Eurotypowymi określa się wszelkie gatunki roślin bądź zwierząt, które mają szerokie pasmo tolerancji na zmiany

czynników środowiskowych, a dzięki temu większe od wyspecjalizowanych gatunków możliwości przystosowania się do środowiska. Bogatka jest najczęstszym gościem przy karmniku, a rozpoznasz ją po żółtym brzuchu, białoczarnym rysunku na głowie oraz pasku przez żółty spód. Szeroki pasek mają samce, a samice nieco węższy, co można zauważyć jeżeli obserwujesz jednocześnie kilka sikor.

Nieustanne nawoływanie sikor w postaci podwójnego gwizdu lub potrójnego służy bieżącemu utrzymaniu kontaktu oraz informowaniu się o zmianach w otoczeniu. Najczęściej owo nawoływanie ma charakter: Gdzie jesteś” „Tu jestem” (i tak przez cały dzień). Mimo tej pozornej monotonii językowej sikory są dość dobrymi „myślicielami”, dzięki czemu mają dziesiątki sposobów na dobranie się do wszelkich form występowania owadów i padliny.