cytat z indywidualnego opracowania autora dla firmy przyrodniczo-turystycznej:

Łęczak jest zdecydowanie bardziej rzadki od dwóch poprzednich, a u nas głównie spotykany jako wędrowny, bo duża rzeka jest ważnym korytarzem migracyjnym nie tylko dla

ptaków wodno-błotnych. Podobnie jak poprzednicy nie tworzy zwartych stad swojego gatunku, a w okresie przelotów bywa spotykany w bardzo różnorodnych środowiskach, bo zarówno nad rzeką przy brzegu i na mieliznach, nad starorzeczami, na bagienkach leśnych, łąkach regularnie koszonych jak i wydmach wśród bagien. Odróżnić od samotnika można łęczaka, po dłuższych nogach, a dzięki temu smuklejszej sylwetce, dziób jest ciemny a nogi żółtozielone. Jest troszeczkę bardziej kontrastowo ubarwiony i w locie widzi się jasny spód skrzydeł.