cytat z serii przewodników przyrodniczo-turystycznych autora:

Gatunków mew jest niezwykle dużo, a ogólnie mówiąc można powiedzieć, że są to ptaki o krótkim tułowiu i ogonie, a długich skrzydłach. Zwykle jasne kolory, a wręcz biały dominuje

w ich ubarwieniu zarówno dorosłych jak i młodych. Bardzo dobrze radzą sobie w każdym żywiole, a przez to różnych w warunkach nawet miejskich. Dobrze biegają i pływają, ale słabo u nich z nurkowaniem, są za to dobrymi i wytrwałymi lotnikami właściwie spędzając życie w powietrzu nad wodą. Żywią się zwykle pokarmem zwierzęcym a zwłaszcza rybami i innymi mieszkańcami wód, ale można je też spotkać na wysypiskach śmieci, z tym że nie wszystkie gatunki. Do tego opisu dobrze pasują również rybitwy, ale są one ogólnie mówiąc szczuplejsze i delikatniejsze w budowie, często z rozwidlonym ogonem. Wzdłuż Sanny możesz spotkać kilka gatunków mew, m.in. mewa śmieszka, która jest u nas najpospolitszą z naszych mew i nieco mniejsza od innych, dla której charakterystyczny jest ciemny kaptur zachodzący na głowę, kark i część szyi, czarne końce skrajnych lotek, czerwone nogi i dziób z czarnym końcem.

Mewa srebrzysta i pospolita są do siebie pozornie podobne, ale mewa pospolita jest wyraźnie mniejsza i ma ciemniejsze ubarwienie wierzchu ze skrzydłami oraz żółte nogi i dziób, mewa srebrzysta natomiast jest duża, często się odzywa, ma blado różowe nogi i czerwoną plamkę na dolnej części dzioba. Jeżeli natomiast zobaczysz mewę, która ma dużo brązowych i ziemistych plamek na piórach nie próbuj typować gatunków, jeżeli nie dysponujesz przewodnikiem i słabo znasz ptaki, bo dla amatorów nie jest to proste.